Sinemamızda çok bilinen iki komedi “tiplemesi” vardır: Biri Kemal Sunal’ın Şaban’ı, diğeri Turist Ömer Sadri Alışık’ın Turist Ömer’i. Her ikisi de halkın gönlündeki köşklerini muhafaza ediyorlar ve o köşkler bâkidir. Sinemamızın ikon haline gelmiş bu iki komedi kahramanı; Turist Ömer ile Şaban arasındaki farklar ise şöyle:

Şaban genelde kırsaldır; Turist Ömer şehirli, daha doğrusu mahallelidir.
Şaban saftır, ama bu saflık yarım akıllılığa yakın gibidir. Turist Ömer de saftır, onun da içinde bir kötülük yoktur ama uyanık bir tiptir.
Şaban ailenin iyi çocuğudur, efendidir. Turist Ömer bir serseridir ama en tatlısından.
Şaban genelde aşıktır ve çoğunlukla aşkına karşılık bulur. Ama Turist Ömer aşık olmaz. Onun genelde her macerada bir kadın partneri vardır ve birbirlerine kur yapmaktan ya da Turist’in ona asılmasından öteye pek geçilmez. Onun aşkla pek işi olmaz. Uzun yol gemi kaptanı gibidir o, her limanda bir sevgili mottosuyla hareket eder.

Şaban sakardır, beceriksizdir, işi eline yüzüne bulaştırır. Ama finalde şansın ve tesadüflerin yardımıyla işini yoluna koyar, mutlu sona ulaşır. Turist Ömer de işi eline yüzüne bulaştırır ama beceriksizliğinden değildir bu. Vurdumduymaz, rahat adamdır Turist. İşi pek umursamaz ve Şaban’da olduğu gibi finalde şansının yardımıyla işi halleder.

Mesela Şaban’ı bir otele almazlarsa o ne yapar eder, kapıdan kovsalar bacadan, bacadan kovsalar pencereden girer. Yani bir yolunu bulur ne yapıp eder tesadüf ve şansın yardımıyla o otele girmeyi becerir. Ama Turist Ömer’i otele almazlarsa o girmek için uğraşmaz. “Siz bilirsiniz abiler, hadi eyvallah” der, meşhur turist selamını çakar gider. O nasıl olsa kendisini içeri alacak bir otel bulacaktır.

*Bu yazı daha önce 16 Temmuz 2017 tarihli Yurt Gazetesi’nde yayımlanmıştır.