“Cem Güventürk dünya çapında bir çizerdir. Asıl söylemek istediğimi baştan söyleyeyim çünkü gerisi teferruat. Leman, Penguen ve KaraKarga Dergi’de birlikte çalıştığım, hem bulduğu konular, hem tespitleri ama özellikle çizgilerine ve çizgilerinin evrenselliğine hep hayran olduğum Cem…”

Bu sözler M. K. Perker’e ait. Çok yönlü bir sanatçı olan Cem Güventürk’ün “Çünkü Bir Anlamı Vardır” kitabı için sarf edilen bu sözler Güventürk’ü en iyi tanımlayan sözler aslında. ‘Kendime Ulaşacağım ama Hangi Yoldan?’ adlı ilk kişisel sergisiyle sanatseverlerin karşısına çıkan Cem Güventürk ile sergi hakkında bir söyleşi gerçekleştirdik.

Türkiye’de sınırlı bir kitlesi olduğuna inanılan karikatür dünyasında son yıllarda en çok akla gelen, dikkat çeken isimlerin başındasınız. Sosyal medyadan da yansıdığı üzere çalışmalarınız her kesimden, her görüşten kitleye dokunuyor ve yoğun bir hayran kitleniz var. Hiç bu kadar başarılı ve ünlü olmayı hayal etmiş miydiniz?

Dergi çizerliği çok hızlı ve tempolu bir süreç, genelde böyle planlar veya hesaplamalar yaparak çizmezsiniz, editörler de zamanın kendisi de buna izin vermez. Sadece olduğunuz gibi olmanız gereken bir süreçtir ve oradan ne çıkacağı bir gizemdir. Yaptığım eserler dergi okuyucuları tarafından bir karşılık buldu ve tabi ki bu beni de hayli cesaretlendirdi ama dediğim gibi bu formülize edebileceğiniz veya üzerine bir yapı geliştirebileceğiniz bir iskelet değil. Yol da bu olmamalı, eğer gerçekten ürettiğiniz şeylerde samimiyseniz bu zaman içinde kendi karşılığını buluyor.

İnsanların kendileriyle yüzleştiği, iç dünyasında çıktıkları yolculuklara ayna tutarken sizi besleyen, ilham veren neler var?

Birçok şey var, burada direkt işaret edebileceğim tek bir unsur yok ki bence bu işin güzel ve maceralı tarafı da bu. Birçok farklı alan ve disiplinden sanatçı ve işleri takip etmeye çalışırım. Dünya zaman içinde çok hızlı ilerlemeye başladı ve yakalamanız gereken çok fazla öge ve data oluyor, bu hıza yetişme çabası her ne kadar fonetik olarak yorucu gelse de olması gerekene adapte olmanın en doğru yol olduğunu düşünenlerdenim. Bu anlamda ilham her şeydi, bazen bir anı, bazen gözlemler, bazense masadaki küçük bir not.

İlk kişisel serginiz Kendime Ulaşacağım ama Hangi Yoldan? / I Wıll Reach Myself But From Whıch Way? 16 Eylül’de HopeAlkazar’da izleyiciyle buluştu. Sergi fikri nasıl doğdu, sizi harekete geçiren ne oldu?

Daha önce dergi çizerliği yaparken de genelde geleneksel yöntemlerle hazırlıyordum çalışmalarımı, o yüzden hep aklımda olan bir fikirdi diyebilirim. Bu yaptığım işleri daha büyük kanvaslarda daha farklı form ve anlatım şekilleriyle izleyiciye sunma fikri beni heyecanlandırıyordu. Sergi fikri de buradan çıktı, anlatmak, söylemek istediklerimi gerçekleştirebileceğim yeni bir alan oldu ve ortaya çıkan yapıtlardan, yapmak istediklerimi gerçekleştirmiş olmanın heyecanıyla sergi fikrim de gerçekleşmiş oldu.

İlk defa bir sergi gerçekleştirme aşamasında zorlandığınız noktalar oldu mu?

Muhakkak oldu, sonuçta sergi işi uzun bir süreç. Bu dönem içerisinde ülke olarak çok zor bir deprem felaketi yaşadık bu birçokları gibi benim de duygu durumumu kötü yönde aşırı etkiledi. Tamamen üretmeyi durdurduğum bir dönemdi. içinde olduğumuz durum çok zorlu ve yıpratıcıydı. Bunun yanı sıra kişisel olarak da iyi veya kötü hissettiğim dönemler oldu, buradaki o dengeyi korumak onun için de kendini gerçekleştirmeye çalışmak bu aşamanın en zorlu kısımlarıydı.

Sergide izleyiciyi neler bekliyor?

Bu sergide toplamda 20 eser bulunuyor. HopeAlkazar merdivenlerini çıktığınız süre zarfı içinde tüm eserleri görebiliyorsunuz. Kendi içinde bir hikayesi olan, anlatım iskeleti olan eserlerden oluşan bir sergi. İzleyici girişten itibaren serginin hikayesinin bir parçası oluyor aslında, anlatmak istediklerimi küratörüm Banu Seyhan’la büyük bir özenle hikayeleştirerek sizlere sunmak istedik.

Son olarak ufukta nasıl projeleriniz var, hangi duyguların peşine düşmeyi planlıyorsunuz ?

Alanları, disiplinleri, duyguları ayırt etmeden yaptığım şeyi en iyi şekilde yapmayı hedefliyorum. Her zaman düsturum da bu olmuştur. Bir sanatçı olarak yapmak istediğim şey genelde bir şey söylemek, bir hikaye anlatmak, bir yeri işaret etmektir burada da yapmayı arzuladığım bu oldu diyebilirim. Ben genelde yapıtın beni bir yere götürmesini onun karar ve fikrini de önemseyen ve onun bir sanatçıyım. Alan tarz ve teknik fark etmeksizin…

Röportaj: Pelin Ateş